زمان آینده ی نزدیک (آینده قصدی) در زبان انگلیسی (the near future tense in English language)

از اين زمان براي بيان كارهاي قطعي و معين در زمان آينده ي نزديك استفاده مي شود. در ترجمه اين زمان از عباراتي نظير "قصد دارم" يا "مي خواهم" استفاده مي كنيم.

فاعل  + am / are / is + going to + شكل ساده فعل اصلي + بقيه جمله

طريقه سوالي و منفي كردن اين زمان:

براي سوالي كردن اين زمان فعل to be يعني am – are – is به اول جمله منتقل مي شود. و براي منفي كردن اين زمان بعد از فعل to be كلمه ي not اضافه مي شود.

He is going to play football.     .او قصد دارد فوتبال بازی کند

(جمله سوالي) Is he going to play football?

(جمله منفي) He is not going to play football.

يادآوري:

تفاوت اين زمان با آينده ساده در اين است كه در اين زمان از قبل براي انجام كار مورد نظر برنامه ريزي شده است ولي زمان آينده ساده را هنگامي بكار مي بريم كه تصميم جدي يا برنامه قطعي براي انجام كار گرفته نشده است.

-     I will study English. .من انگلیسی خواهم خواند

-     I am going to study English. .من قصد دارم انگلیسی بخوانم

     در مثال اول جمله به صورت غیرقطعی بیان شده است ولی در مثال دوم شخص با قاطیعت سخن می گوید.